Do jednego z najbardziej poznanych działań propolisu jest jego aktywność wobec gronkowców, dermatofitów, paciorkowców oraz grzybów drożdżoidalnych. Na jego działanie wrażliwy jest także wirus grypy, opryszczki oraz wirus zapalenia opon mózgowych. Dodatkowo, kit pszczeli ma także działanie regeneracyjne - przyspieszające odnowę tkanek i ich bliznowacenie.

Ponadto, można mu przypisać właściwości:

• immunostymulujące – zwiększa odporność i funkcje obronne organizmu;
• antyoksydacyjne, dzięki czemu działa przeciwnowotworowo;
• zabezpieczające naczynia krwionośne przez wytworzeniem się zakrzepów;
• łagodzące w chorobach skóry;
• hamujące stany zapalne gardła, krtani i jamy ustnej;
• hepatoprotekcyjne szczególnie wpływa na poprawę w trakcie wczesnego stadium wirusowego zapalenia wątroby;
• antyreumatyczne;
• stymulujące krążenie krwi;
• poprawiające witalność przy zmęczeniu i osłabieniu.

też dowolnie zmieniać rozmiar i położenie tego elementu oraz wszelkie parametry wliczając w to tło, obramowanie i wiele innych. Elementom tekstowych możesz też ustawić animację, dzięki czemu, gdy użytkownik strony wyświetli je na ekranie, pokażą się one z wybranym efektem.

2. Zalej propolis spirytusem i odstaw w ciemne, chłodne miejsce na dwa - trzy tygodnie. 

3. Co najmniej raz dziennie potrząsaj słoikiem, ale im częściej będziesz to robić, tym lepiej :)

4. Po około 14-20 dniach przecedź nalewkę przez gazę lub filtr do kawy. Rozlej propolisówkę do ciemnych buteleczek. Jeśli masz taką możliwość, to użyj butelek z ciemnego szkła ze szklanym kroplomierzem (można je czasami kupić w aptekach). Szczelnie zamkniętą nalewkę możesz przechowywać nawet ponad rok, dlatego proponuję, abyś użyła kilku małych buteleczek zamiast jednej dużej.

W trakcie wytrawiania przez alkohol propolis zjaśnienie i jest to naturalne zjawisko. Po przecedzeniu na gazie pozostanie gęsta pasta - maść propolisowa, która także ma szereg cennych właściwości. Możesz ją wykorzystać do przygotowywania okładów na reumatyzm i bolące staw oraz smarowania wyprysków.

W trakcie procesu fermentacji, białka występujące w pyłku ulegają rozkładowi do aminokwasów - a te są lepiej przyswajalne przez nasz organizm. Pierzga jest także bogatsza w cukry i kwas mlekowy. Pszczoły wzbogacają pierzgę swoją śliną, enzymami trawiennymi, miodem i innymi substancjami. Pierzga zawiera wiele aminokwasów egzogennych, czyli takich, które musimy przyjmować z pokarmem, bo nasz organizm nie potrafi sam ich wytwarzać. Ważne są szczególnie te zawierające siarkę, ponieważ są niezbędne do zachowania prawidłowej kondycji skóry, włosów i paznokci. W pierzdze występują zarówno tłuszcze nienasycone, jak i nasycone. Tutaj wspomnieć należy o NNKT – niezbędnych nienasyconych kwasach tłuszczowych – linolowym, gamma-linolenowym czy arachidowym, a także niewielkiej ilości fitosteroli. Znajdziemy w niej także węglowodany oraz kwasy nukleinowe. Pierzga pszczela, podobnie jak pyłek, jest bogatym źródłem witamin A i E – również potrzebnych naszej skórze i włosom. Dodatkowo występują w niej witamina C i większość witamin z grupy B – kwas pantotenowy, foliowy, biotyna, wit. B1, B2, B3. Spośród biopierwiastków można wymienić podstawowe minerały, takie jak magnez i wapń, sód i potas, a także pierwiastki śladowe: miedź, selen, cynk, krzem, chrom czy mangan.

Pierzga jest źródłem białka oraz tłuszczu, oprócz tego zawiera enzymy oraz kwas mlekowy, wiele witamin oraz minerałów:

• witaminę A,
• witaminy z grupy B: B1, B2, B6, B12,
• witaminę C,
• witaminę D,
• witaminę E,
• witaminy P i PP,
• potas,
• żelazo,
• selen,
• krzem,
• chlor,
• siarkę,
• mangan,
• magnez,
• miedź.

PIERZGA PSZCZELA WŁAŚCIWOŚCI

Pierzga pszczela wpływa na odporność organizmu, wzmacniając system immunologiczny dzięki zawartym w niej witaminom i minerałom. Stosowanie pierzgi polecane jest w okresie wzmożonych zachorowań, w czasie rekonwalescencji po przebytych chorobach, operacjach, a także przeziębieniu, grypie, przy chorobach prostaty oraz w przypadku miażdżycy. Pierzga odtruwa organizm, dzięki właściwościom antybakteryjnym.

Jest polecana przy:

• leczeniu wątroby,
• leczeniu choroby alkoholowej,
• zatruciach,
• problemach z żołądkiem i jelitami,
• zaparciach i biegunkach,
• leczeniu stanów depresyjnych,
• przewlekłym zmęczeniu,
• chorobach układu nerwowego.

Skład chemiczny pyłku kwiatowego wskazuje na to, że pyłek pszczeli to swego rodzaju mix niezbędnych do życia substancji odżywczych. W składzie pyłku znajdziemy:

• białka stanowiące około 23% zawartości pyłku – wśród nich około 10% stanowią aminokwasy egzogenne (metionina, lizyna, treonina, histydyna, leucyna, izoleucyna, walina, fenyloalanina i tryptofan), które są niezbędne dla organizmu, a muszą zostać dostarczone z pożywieniem, bowiem organizm nie jest w stanie ich wytworzyć samodzielnie
• lipidy stanowią ok. 5% składu pyłku kwiatowego, a wśród nich kwas linolowy, kwas g-linolenowy i kwas arachidowy należące do grupy bardzo ważnych dla organizmu nienasyconych kwasów tłuszczowych
• węglowodany (cukry), stawiące około 30% zawartości pyłku pszczelego. Cukry redukujące (przede wszystkim fruktoza i glukoza) stanowią około 25%
• związki fenolowe: flawonoidy, leukotrieny, katechiny i fenolokwasy stanowią około ok. 1,5% składu pyłku kwiatowego
• biopierwiastki: w pyłku znajdziemy makroelementy (wapń, fosfor, magnez, sód i potas) oraz mikroelementy (żelazo, miedź, cynk, mangan, krzem i selen)
• witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (witamina A, witamina E i witamina D) oraz rozpuszczalne w wodzie, (witaminy B1, B2, B6, C, kwasy: pantotenowy, nikotynowy i foliowy oraz biotyna, rutyna i inozytol).

SKŁAD PYŁKU

Witamina B6                          0,90 mg

Białko                                         22,00 g

Biotyna                                   0,0064 mg

Tłuszcz                                      12.00 g

Kwas nikotynowy                     4,80 mg

Cukry                                         34.00 g

Kwas patotenowy                     0,32 mg

Prowitamina A                         18.00 mg

Kwas foliowy                              0,30 mg

Witamina E                                  3,20 mg

Wapń                                         120.00 mg

Witamina C                                20.00 mg

Żelazo                                           9,20 mg

Tiamina                                        0,92 mg

Magnez                                       77,50 mg

Ryboflawina                                 0,54 mg

Cynk                                               6,50 mg

Miód spadziowy iglasty jest łagodniejszy w smaku niż miód liściasty. Jego smak może być lekko żywiczny, a zapach delikatny i przyjemniejszy niż w przypadku spadzi liściastej.Miód spadziowy ma wiele właściwości wspomagających nasz organizm w walce z różnymi schorzeniami. Pomaga między innymi na:wzmocnienie odporności, szczególnie w chłodnych miesiącach jesienno–zimowych, dolegliwości dróg oddechowych (działa przeciwzapalnie i przeciwwykrztuśnie),łagodzi objawy przeziębienia i grypy, odtruwa organizm, choroby układu nerwowego i choroby stawów, choroby układu krwionośnego i serca (miód spadziowy wykazuje działanie przeciwmiażdżycowe), zaburzenia przemiany materii, choroby nerek, szczególnie w przypadku kamicy nerkowej, leczenie anemii i astmy, zalecany po przebytej antybiotykoterapii i leczeniu nowotworów, wykazuje właściwości przeciwnowotworowe, łagodzi szkodliwy wpływ alkoholu, kawy, mocnej herbaty oraz papierosów na ludzki organizm.

Miód spadziowy liściasty może powstawać z drzew owocowych, ale nie tylko – jest również dostępny miód spadziowy z brzozy, buku lub wierzby. Ma złocistą barwę, szczególnie ten pozyskiwany z drzew owocowych, oraz bardzo charakterystyczny smak. 

Miód nawłociowy Posiada dość słodki smak. Można w nim wyczuć delikatną kwaskową nutę. O walorach smakowych tego rodzaju miodu decyduje także łagodny posmak goryczy, sprawiający, że może on znaleźć wiele ciekawych zastosowań kulinarnych.

Nawłoć jest rośliną zalecaną jako środek odtruwający. Podobnie działa miód z tej rośliny wspomagając usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. Miód nawłociowy mogą również spożywać osoby narażone na stres lub duży wysiłek fizyczny.

Stosowanie miodu nawłociowego bezpośrednio na skórę może ją ujędrnić i poprawić jej wygląd. Świetnie sprawdzi się jako składnik maseczki na włosy lub twarz. Maska miodowa na twarz może poprawić jej kondycję, oczyścić cerę, i pomóc w zredukowaniu zmarszczek. Cera będzie wyglądać dzięki temu młodziej i promienniej.

Miód wielokwiatowy ciemny z uwagi na działanie przeciwbakteryjne warto wykorzystać w sytuacjach zaburzenia funkcjonowania układu pokarmowego, oddechowego, w przewlekłych problemach z odpornością.Zdecydowanie więcej składników odżywczych – enzymów, biopierwiastków i związków o działaniu przeciwdrobnoustrojowym stwierdzono w miodach wyprodukowanych w późniejszym okresie – w drugiej połowie lata i jesienią.W późnych odmianach miodu wielokwiatowego odkryto występowanie:lizozymu (od 7 do 10 µg/100 g),β-karotenu (prowitaminy A) w ilości 1,5 do 10 µg/100 g),krzemu, niewielkich ilości wosku pszczelego a także pyłków kwiatowych.Miód wielokwiatowy – szczególnie wiosenny – nie wykazuje tak silnych właściwości biobójczych jak miód gryczany oraz nawłociowy. 

Poziom jego działania antybiotycznego to 16,5 JA/g miodu (dla porównania gryczanego: 30 JA/g miodu, a rzepakowego 18 JA/g miodu).Badania pokazują, że miód wielokwiatowy ma dość wysokie właściwości biobójcze wobec Streptococcus sp. tj. paciorkowców. Wykazuje także działanie wobec gronkowców Staphylococcus aureus oraz pałeczek E. Coli – ale dość słabe w porównaniu z innymi odmianami miodu.O działaniu antybiotycznym miodu wielokwiatowego decyduje m.in. zawartość w nim lizozymu – jest to rodzaj enzymu, który niszczy ściany bakterii.

Miód wielokwiatowy jasny cechuje wielka różnorodność w zależności od terminu zbioru i rodzaju roślin z jakich pszczoły zbierały nektar. Miód letni pszczoły zbierają głównie z kruszyny, akacji, malin, jeżyn innych roślin kwitnących w czerwcu i lipcu. Zabarwienie miodu wielokwiatowego jest bardzo różnorodne od jasnokremowego do herbacianego. Po skrystalizowaniu miód zmienia zabarwienie na białe aż do jasnobrązowego. Miód pochodzący z kwiatów letnich ze względu na silniejsze właściwości przeciwbakteryjne znajduje przede wszystkim zastosowanie w zapobieganiu i leczeniu grypy i przeziębienia, jak również chorób dolnych dróg oddechowych.Ponadto miody pochodzące z pełni lata i jesienne są bogatsze w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym oraz zawierają dużo krzemu. 

Miody wiosenne zawierają szczególnie dużo cukrów prostych, glukozy i fruktozy. Zawartość glukozy przeważa na fruktozą.

Miód gryczany o brązowym kolorze, o ostrym smaku i bardzo silnym aromacie. Podnosi walory smakowe wypieków cukierniczych (głównie pierniki). Ze względu na swój wyrazisty smak i aromat jest najlepszym miodem do wyrobu miodów pitnych. Jest bogaty w wartości odżywcze, które mają dobroczynne działanie w wielu aspektach zdrowotnych. W miodzie gryczanym znajdują się witamina C, D, a także duże ilości witamin z grupy B oraz biopierwiastki takie jak: magnez, wapń, sód, krzem, potas, fosfor, miedź oraz żelazo, które pomaga organizmowi zwalczać anemię.Zaleca się go szczególnie przy niedoborach żelaza i w czasie rekonwalescencji po operacjach. Przyspiesza procesy zrastania kości oraz działa wspomagająco przy schorzeniach układu krążenia, działa antymiażdżycowo. Duże ilości flawonoidów, a przede wszystkim rutyny, wspierającej układ odpornościowy, powodują oczyszczanie i zwiększenie przepływu naczyń krwionośny. Kwercetyna zaś stanowi potencjalny związek przeciwdziałający wzrostom komórek nowotworowych. Oksydaza glukozy to najważniejszy enzym, dzięki któremu miód zwalcza drobnoustroje chorobotwórcze. Łącząc go z wodą, powstaje substancja – nadtlenek wodoru, potocznie znana jako woda utleniona.

Wyjątkowym składnikiem miodu gryczanego, jakiego nie znajdziemy w żadnym innym, jest rutyna. To flawonoid pochodzenia roślinnego, swoje źródła ma między innymi w batatach, pomidorach, marchewce czy też właśnie w gryce.Substancja ta w połączeniu z witaminą C, wapniem, cynkiem i selenem sprzyja budowaniu odporności. Wykazuje silnie działanie oksydacyjne, wspomaga leczenie patologii krążenia żylnego oraz miażdżycy. U osób w grupie ryzyka zapobiega występowaniu ataków serca oraz udarów. Miód gryczany jest świetnym remedium na problemy z nadciśnieniem tętniczym, dotykającym ogromną część społeczeństwa.

Jego wartościowe działanie wynika z obecności acetylocholiny będącej istotnym przekaźnikiem spowalniającym pracę serca oraz potasu w wysoko przyswajalnej formie, który reguluje pracę układu krwionośnego. Kuracje miodem są korzystne w przypadku osób starszych, jako uzupełnienie leczenia farmaceutykami. Miód gryczany uznawany jest za najbogatszy w enzymy miód polski.

Miód lipowy jest bardzo aromatycznym i smacznym miodem, wonią przypomina kwiaty lipy. Smak miodu lipowego jest bardzo charakterystyczny, lekko szczypiący w język.W skład miodu lipowego wchodzą: olejek eteryczny, flawonoidy — hesperetyna, hesperydyna, rutyna, izokwercytryna i tiliarozyd, kwasy organiczne — kumarowy, chlorogenowy, kawowy, glikozyd tiliacyna, związek triterpenowy tarakserol, garbniki, związki goryczowe, enzymy, saponiny. Zawiera mnóstwo przeciwutleniaczy, które niszczą bakterie i drobnoustroje chorobotwórcze. Głównym minerałem zawartym w miodzie lipowym jest potas. Ponadto, znaleźć w nim można również magnez, chlor oraz mangan. 

Miód lipowy dostarcza większe ilości wapnia w porównaniu do innych miodów. 

Jest także cenną skarbnicą witamin, do których należy witamina C, a także witaminy z grupy B m.in. witamina H (biotyna) oraz witamina B3. Miód lipowy zaleca się stosować z uwagi na jego cenne właściwości zdrowotne. Wykazuje działanie antyseptyczne — zwalcza bakterie (gronkowce i paciorkowce) oraz drożdżaki. Jego składniki działają rozkurczająco. Ułatwia zasypianie, zatem zalecany jest dla osób cierpiących na bezsenność oraz zmagających się z przewlekłym stresem. Korzystnie wpływa na układ nerwowy, łagodzi nerwice oraz nadpobudliwość nerwową.Polecany jest przy grypie, przeziębieniach, kaszlu, na silne działanie wykrztuśne. oprócz tego działa uspokajająco, obniża również ciśnienie krwi.

Miód rzepakowy to przede wszystkim źródło flawonoidów, które są naturalnymi antyoksydantami – zmniejszają ryzyko zapadnięcia na chorobę nowotworową i spowalniają starzenie komórek.Co więcej, są skuteczną bronią w walce z infekcjami, dlatego warto włączyć miód do swojej diety zwłaszcza w sezonie jesienno-zimowym. Zawiera on również witaminę C, K, B oraz cenne dla anemików , a zawarty w nim bor skutecznie wspiera układ kostny.

Miód rzepakowy polecany jest szczególnie osobom po zawale serca, ponieważ wspomaga on powrót chorego do zdrowia — zawiera acetylocholinę, która rozszerza naczynia wieńcowe żelazo, ale też zmniejsza ryzyko nadciśnienia. Takie działanie umożliwia lepsze dotlenienie organizmu. Zmniejsza się również ryzyko rozwoju miażdżycy, natomiast występujący w miodzie potas normuje pracę mięśnia sercowego. Produkt zapobiega problemom z krążeniem, a związki, które znajdują się w miodzie rzepakowym, mają korzystny wpływ na obniżenie stężenia frakcji LDL cholesterolu. Serce jako mięsień pracuje bez ustanku, a najlepszą odżywką dla mięśni jest glukoza, którą właśnie zawiera miód rzepakowy. ponieważ miód rzepakowy składa się głównie  cukrów prostych, z przewagą glukozy jest łatwo przyswajalny przez wątrobę, a tym samym zwiększa jej możliwości oczyszczające organizm. Dzięki zastosowaniu miodu rzepakowego można zmniejszyć stan zapalny, który występuje przy wrzodach żołądka, a także dwunastnicy. Poza tym przyspiesza gojenie się ran, pojawiających się przy tego typu schorzeniach. Może być również stosowany przy problemach ze zgagą oraz przy wzdęciach i mdłościach. Miód pomaga także przy infekcjach górnych dróg oddechowych, a szczególnie przy infekcji gardła, nosa oraz oskrzeli.